Mismunun...

Sem felst í því að ekki hafa öll börn á landinu jafnann aðgang að þessum banka sem hefur haft svo mörg nöfn að erfitt er að muna.

Hér á Reykjanesi er ekki eitt einasta utibú og komast því börn frá Garði, Sandgerði, Reykjanesbæ, Vogum, og Grindavík ekki auðveldlega inn í Hafnarfjörð til að fá þetta blað.

Þetta er mismunun enda gerir maður sér grein fyrir því að það hafa heldur ekki allir á Suðurnesjum efni á að aka til Hafnarfjarðar með börnin sín.

En heppin eru þau börn sem höfðu möguleikann á að fara í þennan margnafna banka til að fá sitt eintak af Andrésar andar blaðinu.

Svo get ég bætt við að minn viðskiptabanki er með útibú í Reykjanesbæ og því stutt fyrir mig að fara í bankann þó ég hringi oftar.

Mikið sungið í bankanum

Það er þá orðið bein leið...

Að fara fyrst til Brussel áður en heim er komið.

Hún gengur ekki heil til skógar, það ætti að vera orðið ljóst. Undarlegt hvað samspillingarlandráðahyskið er orðið heiladautt. Það að fara til útlanda svo það komist heim er enn ein ræpan sem kemur frá þeim.

Í mínu umdæmi er styst að fara beinu brautina heim án viðkomu í útlandinu. Þetta þarf hyskið að átta sig á.

Í mínum huga er stysta leiðin til að afnema verðtryggingar og aðra vitleysu bara einfaldlega að gera það á Alþingi Íslendinga en ekki í Brussel.

Það þarf að fara að finna annað að gera fyrir fólkið sem ekki nýtist í almennilegri vinnu, en að senda það á Alþingi. Ótrúlegt hvað fólk er vitlaust að senda óþurftarliðið á Alþingi af því það getur ekki unnið almennilega vinnu.

Kveðja

Beinasta leiðin að ganga í ESB